Sakramentu Chrztu Świętego udzielamy w I niedzielę miesiąca podczas Mszy Świętej o godz. 13.00. Chrzest dziecka powinien się odbyć w kościele parafialnym w ciągu miesiąca po urodzeniu. W sytuacji nadzwyczajnej, np. choroby dziecka w innym czasie, po wcześniejszym uzgodnieniu w kancelarii parafialnej.
Przy zgłoszeniu należy przedstawić w kancelarii parafialnej:
1. akt urodzenia dziecka z USC;
2. akt ślubu kościelnego rodziców – jeżeli ślub zawierali w innej parafii;
3. w przypadku, gdy dziecko jest spoza naszej parafii, wymagane jest pisemne pozwolenie od własnego proboszcza;
Rodzicami chrzestnymi mogą być:
– wierzący i praktykujący katolicy po ukończeniu 16 roku życia
– bierzmowani
– małżonkowie po zawarciu ślubu kościelnego
– uczniowie szkół średnich – uczęszczający na religię
Rodzice Chrzestni, mieszkający w innej parafii zobowiązani są dostarczyć przed chrztem dziecka zaświadczenie ze swojej parafii, że są godni zaszczytu bycia rodzicem chrzestnym.
Por. Komisja do spraw Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Episkopatu Polski:
Kościół, otrzymawszy misję głoszenia Ewangelii i udzielania chrztu, już od pierwszych wieków chrzcił nie tylko dorosłych lecz także niemowlęta. Zawsze bowiem uważał, że według słów Pańskich: „Jeśli się ktoś nie odrodzi z wody i z Ducha Świętego, nie może wejść do królestwa Bożego” dzieciom nie należy odmawiać chrztu, ponieważ chrzci się je w wierze tego właśnie Kościoła, wyznawanej publicznie przez rodziców, przez chrzestnych i przez innych uczestników. Osoby te reprezentują zarówno Kościół lokalny, jak i całą społeczność Świętych i wierzących, Kościół Matkę, bo ona cała rodzi wszystkich i każdego z osobna.
Dla dopełnienia prawdy sakramentu trzeba, aby dzieci były potem wychowywane w tej wierze, w której zostały ochrzczone. Podstawą tego wy chowania będzie sakrament chrztu uprzednio przyjęty. Albowiem wychowanie chrześcijańskie, do którego dzieci mają prawo, zmierza do tego, by stopniowo je doprowadzać do poznania planu Bożego w Chrystusie tak, by dzieci te mogły w końcu potwierdzić wiarę, w której zostały ochrzczone.
Obowiązki i czynności przy udzielaniu chrztu
Lud Boży, to znaczy Kościół, reprezentowany przez wspólnotę lokalną, ma wielki udział we chrzcie zarówno dorosłych., jak i dzieci. Niemowlę bowiem przed i po chrzcie ma prawo do miłości i pomocy ze strony wspólnoty. W czasie chrztu, oprócz czynności, które według nr 7 Wprowadzenia ogólnego ma wykonać zgromadzony lud, wspólnota spełnia swe zadanie, wyrażając razem z celebransem swoją zgodę na wyznanie wiary złożone przez rodziców i chrzestnych. W ten sposób staje się widoczne, że wiara, w której chrzci się dzieci, jest skarbem nie tylko tej jednej rodziny, lecz całego Chrystusowego Kościoła.
Z porządku natury wynika, że przy chrzcie zadania i czynności rodziców dziecka są ważniejsze niż zadania chrzestnych.
1) Jest rzeczą doniosłą, aby rodzice dziecka przed chrztem przygotowali się do świadomego udziału w nim, albo kierując się własną znajomością wiary, albo przy pomocy przyjaciół i innych członków wspólnoty, posługując się odpowiednimi środkami, którymi są książki, listy i katechizmy przeznaczone dla rodzin. Proboszcz zaś niechaj się stara osobiście lub przez współpracowników złożyć im wizytę, a nawet zebrać większą liczbą rodzin, by przygotować je do zbliżającego się obrzędu przez duszpasterskie pouczenie i wspólną modlitwę.
2) Jest rzeczą ważną, aby rodzice dziecka przyjmującego chrzest uczestniczyli w obrzędzie, podczas którego ich dziecko rodzi się ponownie z wody i z Ducha Świętego.
3) Rodzice dziecka mają w obrzędzie chrztu swoje ważne zadania. Nie tylko bowiem wysłuchują pouczenia celebransa i uczestniczą w modlitwie odmawianej przez całe zgromadzenie wiernych, lecz spełniają ponadto czynności liturgiczne, gdy:
a) publicznie proszą o chrzest dla dziecka;
b) kreślą znak krzyża na czole dziecka bezpośrednio po celebransie;
c) wyrzekają się szatana i składają wyznanie wiary;
d) niosą niemowlę do chrzcielnicy (należy to zwłaszcza do matki);
e) trzymają zapaloną świecę;
f) otrzymują specjalne błogosławieństwo przeznaczone dla matek i ojców.
4) Jeśli ktoś z rodziców dziecka nie może złożyć wyznania wiary, bo np. nie jest katolikiem, może zachować milczenie; żąda się tylko, aby wyrażając prośbę o chrzest dla dziecka, zamierzał lub przynajmniej się zgadzał wychować dziecko według wiary otrzymanej na chrzcie.Po udzieleniu chrztu rodzice dziecka, wdzięczni Bogu i wierni podjętym zadaniom, mają obowiązek doprowadzić dziecko do poznania Boga, którego przybranym synem się stało, oraz przygotować do przyjęcia bierzmowania i uczestnictwa a Eucharystii. Proboszcz niech im pomaga w spełnieniu tego zadania, posługując się odpowiednimi środkami.Dla każdego dziecka wolno wybrać ojca i matkę chrzestną; przepisy mówiące o „chrzestnych” odnoszą się do nich obojga. Obecnie rodzice i chrzestni składają wyznanie wiary we własnym imieniu, a nie w imieniu dziecka. Dlatego na chrzestnych nie należy wybierać takich osób, które nie mogą szczerze złożyć tego wyznania. Wiernych należy o tym często pouczać, zwłaszcza podczas przygotowania do małżeństwa, aby uniknąć nieprzyjemności w czasie bezpośredniego przygotowania do chrztu.
Czas i miejsce chrztu dzieci
W wyborze terminu chrztu należy się kierować w pierwszym rzędzie względami na zbawienie dziecka, by nie zostało pozbawione dobrodziejstw tego sakramentu; następnie należy wziąć pod uwagę zdrowie matki, aby mogła, jeśli to możliwe, osobiście brać udział. Poza tym, o ile tylko nie będzie się to sprzeciwiało wyższemu dobru dziecka, trzeba brać pod uwagę potrzeby duszpasterskie, tj. wystarczający przeciąg czasu na przygotowanie rodziców i nawet na samo zorganizowanie chrztu w sposób należyty, aby wyraźnie się ukazało znaczenie obrzędu.
Dlatego:
1) Jeśli dziecko znajduje się w niebezpieczeństwie śmierci, należy je bezzwłocznie ochrzcić i wolno to zrobić nawet wbrew woli rodziców, choćby byli to rodzice niekatoliccy. Chrzest wówczas odbywa się w sposób niżej podany (nr 21).
2) W zwykłych okolicznościach rodzice lub przynajmniej jedno z nich albo ci, którzy prawnie ich zastępują, powinni wyrazić zgodę na chrzest. Jak najwcześniej, o ile to możliwe, jeszcze przed narodzeniem dziecka, powinni oni powiadomić proboszcza o przyszłym chrzcie, aby można było odpowiednio przygotować udzielenie sakramentu.
3) Udzielenie chrztu powinno nastąpić w pierwszych tygodniach po narodzeniu dziecka. Jeśli brak jakiejkolwiek uzasadnionej nadziei, że dziecko będzie wychowane po katolicku, chrzest należy odłożyć zgodnie z postanowieniami prawa partykularnego, powiadamiając rodziców o przyczynie (zob. nr 25).
4) Proboszcz decyduje, uwzględniając zarządzenia Konferencji Episkopatu, kiedy mają być ochrzczone te dzieci, gdy nie ma warunków wyżej wymienionych (zob. podpunkty 2 i 3).